Leuke pubers bestaan

Het is gewoon een keuze ....

Twee zonen, een van 13 en een van 15. Steevast als je dat verteld aan iemand, zegt men ,,oei, pubers …. dat zal wel zwaar zijn …of nog worden”
Tja dacht ik dan steeds dat kan. Ik ben nogal van het observeren en kijk naar mijn jongens en zie dan twee jongelingen die het maar lastig vinden te klein voor het een te zijn en te groot voor het andere. Ik kan het me nog wel herinneren van toen ik zelf zo oud was. Mijn ervaring is echter dat je met goede communicatie een heel eind kan komen. Dus ook met ‘lastige”pubers leek me zo.

Terwijl ik zo wat aan het filosoferen was bedacht ik me dat volwassenen veel weten over pubers. Weten die pubers dat zelf ook. Wat weten zij over zichzelf in deze levensfase? Maar één manier om achter te komen dacht ik, vragen! Zoals ik al dacht bleef het bij de algemene lichamelijke veranderingen van puistjes, haar hier en daar en iets met hormonen of zo. Mooi, werk aan de winkel.

Ik vertelde dat hun hersenen in een bijzondere fase van volgroeiing zijn en dat plannen en vooruit denken erg moeilijk is. Dat het dus ook heel raar is dat dan vooral dat van je gevraagd wordt op de middelbare school. Een en al herkenning en een gevoel van ‘zie je wel’ en wat een opluchting, er is een reden. Ook een gevoel van onrecht, wat ik niet helemaal bij ze weg kon nemen. Daar later meer over. Daarnaast dat pubers de wereld verder willen leren (ver)kennen en dat ze daardoor in de buurt van grenzen gaan komen. Hoe groot is de wereld, hoe ver kan ik gaan en kan ik de weg naar huis nog vinden.

Vervolgens heb ik ze voor de keuze gesteld dat je in het begin van je pubertijd éénmaal een keuze mag maken. Je kunt kiezen om een leuke puber te worden of een vervelende puber. Je mag niet wisselen gedurende de looptijd, je mag dus maar één keer kiezen. Ze hadden tot het eind van de week om te beslissen.

Een vervelende puber gaat ver over grenzen heen, communiceert niet over zijn tocht. Denkt dat hij het altijd beter weet en neemt te grote risico’s met alle gevolgen van dien. Dat heeft vaak veel ruzie, stress, (over)bezorgde ouders en vervelende situaties tot gevolg. Neemt vaak geen verantwoordelijkheid voor zijn eigen woorden en daden en verwacht dat als het mis gaat een ander het oplost. Het gevolg is dat grenzen sterk beperkt gaan worden wat alleen maar averechts werkt. Pubers hebben namelijk echt ruimte nodig om de wereld te ontdekken.
Een leuke puber daarentegen gaat op zoek en blijft in de buurt van de grens. Een keer te laat thuis komen kan. Maar communiceer erover en doe het niet iedere week. Het leven is geven en nemen. Motiveer je wensen dan krijg je meer begrip van je ouders. Onderhandel over de grenzen en ben beiden tevreden met een compromis. Last but not least, als je dan toch eens te ver gaat zorg dan dat te je ouders het als eerste van jou horen. Niet via een ander of de politie aan de deur. Als je moedig genoeg bent om over een bepaalde grens te gaan, wees dan ook zo moedig je ouders de waarheid te vertellen. Ben bereid de ‘schade’ die je hebt aangericht te herstellen en wees nooit te trots om excuses aan te bieden bij een verkeerde aanpak.

Van ouders vraagt het om echt in vertrouwen te zijn, je moet ze de kans geven, het voordeel van de twijfel geven. Zorg dat ze weten dat ze bij je terecht kunnen. Ook als het mis is. Spreek dit ook uit. Beloon eerlijkheid dan ook met hulp. Maar wees ook consequent als ze niet eerlijk zijn, laat het ze dan ook zelf oplossen. Ik heb mijn kinderen altijd heel veel vrijheid gegeven met de boodschap dat die vrijheid zo groot blijft tot het moment dat ze de afspraken niet nakomen. Dat betekent eerlijk zijn, duidelijk communiceren dat er wijzigingen in afspraken zijn. Meer is het eigenlijk niet. Hooguit kan er nog wat irritatie zijn over welke afspraken er dan gemaakt worden. Bijvoorbeeld dat je als ouder weet, waar en met wie je op stap bent. Wat je met je geld doet. Etc.

Afijn, je zult willen weten wat mijn kinderen gekozen hebben. Yes …. Ze wilde alle twee een leuke puber worden. Was dat even een opluchting. Het zal je gebeuren ……

Ik kan jullie zeggen, nu we verder zijn, dat het goed gaat. Uiteraard zijn we er nog niet, maar het voelt goed en we hebben er samen aan gewerkt.

Ik wens jullie ook allemaal leuke pubers toe!